Jean Nelissen Classic 2016
De Driebergse Tour Club, DTC, is een actieve fietsvereniging die bekende toertochten organiseert vanuit Driebergen over de Utrechtse Heuvelrug en zodoende bekend bij meerdere clubleden.
De vereniging organiseert echter ook jaarlijks een tocht in Luxemburg. Via contact met wijlen Jean Nelissen is de tocht ontstaan met vertrek en finish vanuit Vianden. Familie van Jean had/heeft hier een hotel. Dit jaar is de tocht voor de 14e keer georganiseerd en voor de tweede keer op het gewijzigd parcours.
Bij de planning van het fietsjaar 2016 eind december 2015 kwam ook deze op het lijstje terecht. Daarom hebben we begin januari het verblijf gereserveerd en ons beide ingeschreven voor de 220 km. Een aantal leden weet hoe zwaar deze tocht is, ze hebben hem namelijk zelf gereden in 2014, en dat je dus top moet zijn om de gehele afstand te volbrengen.
De tocht leidt door een groot deel van Luxemburg en kent een drietal extra lussen. Hierdoor is het mogelijk diverse afstanden tussen de 140 en 220 km te rijden afhankelijk van de vorm c.q. getraindheid. De routemakers zijn meesters in het vinden van zeer rustige wegen die wel voorzien zijn van een goede asfaltlaag. Op deze wijze is het gevaar geminimaliseerd en kun je genieten van de mooie omgeving en prachtige vergezichten. Tenminste als je niet opnieuw in een beklimming zit die toch net weer iets langer duurt en/of steiler is dan je hebt verwacht. Het gaat de gehele dag op en neer en eigenlijk is er geen honderd meter vlakke weg achter elkaar te ontdekken. Met recht een zware tocht.
We zijn op vrijdag heen gereden en na het inchecken bij on hotel in het midden van Vianden, hebben we genoten van het mooie weer op een terras langs de Sour. ’s Avonds niet te laat naar bed want de volgende ochtend ging de wekker wel weer om 06.00 uur. Na ontbijt en alles gereed gemaakt te hebben zijn we gefietst richting de start. We zijn gestart, maar het blijkt dat je beter op de ingevingen van vrouwen kan vertrouwen, want na een directe klim van zo’n 1,4 kilometer bleek dat we toch niet op de route zaten. Kortom, een wat zware warming-up………
Na de echte start gaat het dus op en neer en dien je 25 geregistreerde beklimmingen, met 74 km aan klimkilometers, te overbruggen voor de 220 km. Zo halverwege gaf Kea aan dat het gebrek aan voldoende trainingen haar waarschijnlijk ging opbreken en dus de 220 km zeker niet haalbaar zou worden. Ik begon me na een zeer stroeve start, gevolgen valpartij? En matige voorbereiding, geen wiel met bergverzet gestoken, wat beter te voelen. Zodoende hebben we besloten om na de eerstvolgende splitsing van de routes elk zijn eigen weg te gaan.
Aan het eind van de tocht waren we beide (bijna) total-loss en gelukkig was bij andere rijders te zien dat we niet de enige waren. Ondanks de vermoeidheid en de lichte regen onderweg hebben we beide genoten van een mooie en goed georganiseerde tocht. Na een verkwikkende douche nog lekker gegeten bij de plaatselijke pizzaboer en redelijk op tijd op bed. De zondag zijn we na het ontbijt teruggereden en na een rit van 5 uurtjes waren we thuis.
