Drenthe 200 – Ultramarathon MtB

Vorig jaar is de Drenthe200 voor het eerst gereden onder lenteachtige omstandigheden. De Drenthe200 is een mountainbiketocht over 200 km door een groot deel van Drenthe. Hierbij is het overgrote deel van het parcours onverhard. Het past in het doel om de provincie Drenthe als de fietsprovincie van Nederland neer te zetten.

Ik heb aldoor geroepen dat het voor “gekken” is en dat het zeker niet goed is om dit eind december te gaan rijden. Want ja, het kan natuurlijk ook gewoon een graadje of 1,2 zijn met een harde noordwestenwind en regen. Maar ja, het bloed kruipt waar het niet kruipen kan en na een trigger van initiatiefnemer Johan Wekema was het zaad gepoot en zodoende dus ingeschreven voor de Drenthe200 begin augustus. Gelukkig is het dan nog ver weg en ik hoef hem niet te gaan rijden natuurlijk als de weersomstandigheden niet over houden.

Na het rijden van de Alpenbrevet, zeer mooie cyclo in Zwitserland, en de sluitingstocht van Tour’75, moest de blik gericht worden op de voorbereiding voor de Drenthe200. Dit viel niet mee, want na het wegseizoen heb ik altijd een kleine rustpauze en dan is het toch lastig om weer op gang te komen. Het is ’s avonds op tijd donker en in het donker over de weg rijden is niet mijn favoriete hobby. Zo ging oktober voorbij en was het al weer november. In november een ideaal trainingskampje gehad op Gran Canaria van een week met Kea en Alex, veel vitamine D binnen gekregen en heerlijk genoten van het mooie weer, maar dus niet gefietst en de voorbereiding was ik nog niet gestart. Na thuiskomst toch maar getracht een schemaatje te maken met in ieder geval wat langere tochten in het weekend. Echter valt ook dat niet mee, want december is de drukste maand in de bloemenwinkel van Kea en dat betekent veel uren maken voor haar en dus weinig tot geen fietstijd voor mij.

Het was dus al december voordat ik daadwerkelijk weer kilometers kon gaan maken. Met de nodige improvisaties was het dan op zaterdag 10 december dat ik daadwerkelijk weer een duurtraining kon gaan afleggen. Ik heb gekozen voor over de weg en zat om 06.00 uur op de fiets met, naar later bleek, een te zware rugtas op mijn rug. De weersvoorspelling was redelijk, bewolkt, niet te veel wind, maar de praktijk was dat het vanaf 06.30 uur motregende en dat duurde bijna de gehele tocht. Maar enfin na een 175 kilometertjes weer thuis gekomen en dat na onderweg mentaal drie keer doodgegaan te zijn. Voor die tijd heb ik gelegenheid te baat genomen en nog een keer op een woensdagavond gefietst met een oefening in fietsen door het bos met lampjes aan. Dit is echt leuk om te doen en heeft geleidt dat mijn lamp voldoende is en de brandtijd lang genoeg is. Een lamp voor op de helm is echter wel wenselijk vanwege het extra licht en de mogelijkheid om door de bocht heen te kunnen kijken. De overige avonturen tijdens die avond zijn/worden ondertussen wel vocaal verteld.

Ondertussen was duidelijk dat ook Mathieu Lanting en Roelf Bossen zich hadden aangemeld en dat nog enige Tour-leden zich aan het beraden waren over deelname. Onze diehard mentor/coach Rene Heirman ontfermde zich, op de zijn welbekende wijze, over ons en dus stond er op 18 december nog een tocht van 80 km met vertrek / finish in Sellingen op het programma. Natuurlijk was de heen- en terugreis op de fiets gedacht. Er waren een aantal kandidaten om dit programma te volgen. Rene heeft even een groepsapp aangemaakt voor de nodige lol en vertier vooraf…….. Ik begon er geloof in te krijgen na de opmerking “Fietsen is 90% mentaal, 5% conditie en 5% motivatie….Talent hebben we niet” van Dick Koster. Op de terugweg nog even getest en gesloopt door Rene, we waren de enigen op de gehele fietsafstand (180 km), met hoog tempo en onverwachte omleidingen. Mathieu heeft besloten af te zien van deelname aan de Drenthe200 en de anderen hebben het inschrijfformulier niet kunnen vinden / invullen??

Nog 10 dagen en na week toch nog maar even op de fiets. Een mooie dag uitgekozen om samen met Kea nog even een rondje om te rijden, het was droog, wisselend zonnig, maar die westenwind kracht 7???

Dan is het al de dag voor de start. Het begint te kriebelen en op die dag alles alvast voorbereidt en gereed gelegd. Alle apparatuur opgeladen, voorlamp, helmlamp, achterlamp, Garmin, telefoon, powerpacks, twee rugzakken gevuld, voor op de rug en voor de stop in Dwingeloo (na 128 km), etc etc. ’s Avonds op een normale tijd naar bed en op woensdag gaat dan de wekker om 04.00 uur…………

Rustig ontbijten met een sportontbijt en daarna de fiets op de auto en rijden richting Roden. Onderweg een paar medefietsers tegengekomen en in Roden was het al een drukte van belang. In het donker was het parkeren, gelukkig vlakbij de start en zorgen dat ik alles op de plaats van bestemming kreeg. Zo gezegd zo gedaan en tegen 05.30 uur kon ik de verwarmde tent in voor een bakkie leut. Kort daarna kwam Roelf ook binnen samen met onze mentor/coach Rene. Verder ook nog mijn collega Frank Munneke gezien. Nog even gegroet, maar volgens Rene was de race-in-de-race toen al begonnen..

De toppers en deelnemers aan het NK-fatbike waren vertrokken en dus tijd om in het startvak te gaan staan voor de start van wave 2. Toch nog maar even de bidon uit de auto gehaald, want anders zou het wel een hele zware beproeving worden. En dan om 06.10 uur mocht ons vak starten. Het eerste gedeelte was over de weg, na een kilometer of 4 gingen we naar het onverharde gedeelte en is het een schitterend gezicht om al die lampjes te zien in het verder nog pikdonkere Drenthe. Tot aan de Schaapskooi bij het Balloërveld is het parcours goed te doen op een paar zeer natte stukken na. Vervolgens via allerlei paden en weggetjes onderweg naar Holthe (vlakbij Beilen).

De MtB-route van Gieten voor een groot deel meegenomen, de stopplaats bij Gieten, de kinderkopjes bij Schoonoord en vele mooie lanen, tracks en weggetjes. Bij Holthe, het zuidelijkst puntje van de route, een iets langere pauze genomen met een heerlijke bak ouderwetse snert en daar me alvast gecomplimenteerd met dat de helft afgelegd was (105 km). Vanaf Holthe via het Holsterzand, de bossen rond Diever naar Dwingeloo. In Dwingeloo de bovenkleding, ondershirt en jack, gewisseld voor droge en tevens even slap ouwehoeren met mijn voetbalmaatje van tijden geleden, voorstopper Bart Boerema (nu trouwens ook verslaafd aan het fietsen).

Na Dwingeloo kwam voor mij gevoelsmatig het lastigste stuk. De al gereden afstand van 130 km geeft vaak de knip en daarbij kwam het lastige parcours van de MtB-route van Appelscha met steile klimmetjes, korte draaien en lange stukken met veel boomwortels………kortom een ware beproeving. Meer dood dan levend kwam ik dan eindelijk de volgende stopplaats Appelscha binnen……..ff warme pannenkoekjes naar binnen, de zoveelste keer de bidon laten vullen, beetje liegen over mijn staat tegen een aantal bekenden en op voor de laatste 45 km.

Het begin is heerlijk, na al het gehup en gedraai en gebonk, met een groot deel over de verharde weg en mooi fietspad, maar vlak voor Veenhuizen gingen we dan toch weer onverhard en kort daarna mochten we ons vermaken met het 5 km lange “Jagpad”. Dit herbergt alles in zich wat mountainbiken leuk of juist niet leuk maakt. Het is zwaar met alleen maar modder en blubber die de fiets naar beneden zuigen, tevens is er geen of weinig plek voor een redelijke fietsroute, kortom een echte “helletocht”, maar ook die is doorstaan en dan is het nog even over de heuvel bij gasopslag Langelo (gelukkig ook weer heerlijk zuigend gras) en de nodige extra kilometertjes om aan te komen bij de laatste stopplaats in Norg. Daar wachten Alex en Kea me op en dat helpt, hoewel ik het lampje ondertussen op een heel klein spaarbrandertje had staan. Na de tucjes en cola de lampjes aangedaan om de laatste 15 km te slechten.

Gelukkig heeft de organisatie gezorgd voor een rustig einde, heerlijk in het donker door het Norgerbos crossen met alle klimmetjes en draaierige singletracks en dan bij Roden ons ook nog verrassen op bospaden en dan eindelijk de finish……………….

Daar de felicitaties in ontvangst genomen van onder anderen Kor Bakker en in de verwarmde tent een bakkie leut en stamppot met worst gegeten.

Nu kan ik teugkijken op een hele mooie maar zeer zware tocht die fantastisch is georganiseerd met subliem uitgevoerde bewijzering via borden, lintjes en verkeersregelaars met lampen, topverzorging onderweg en een leuke sfeer bij de verzorgingsposten en toeschouwers onderweg.

Ook Roelf heeft de tocht uitgereden en ik denk dat we hiermee toch wel een aantal clubleden voldoende hebben geprikkeld om volgend jaar ook de Drenthe 200 te gaan rijden. En ik zelf……………..?

Bart