De Veldslag om Norg 2016
En ineens had ik een uitnodiging van oud lid Dick Koster om de Veldslag om Norg te gaan rijden. Een cyclosportieve ATB tocht van 100 km. Ik heb Dinand namens Dick ook gevraagd (gedeelde smart en zo) en Dinand was zoals bijna altijd direct enthousiast.
Ik rijd normaliter eigenlijk alleen in de blubbermaanden ATB maar voor deze uitnodiging maakte ik graag een uitzondering. Een cyclosportieve tocht dus (massastart op tijd met chip). Ben ik geen fan van, met honderden (1.150 man) tegelijk het bos in. Ik had de ATB al meer dan een seizoen niet meer aangeraakt dus ik wist enigszins wat er met me zou gebeuren op het einde van de rit.
Dick had VIP kaarten want zijn werkgever NDC Mediagroep (Dagblad vd Noorden) is sponsor . Dat was fijn: direct al ontvangst door prettige jongedames , in een mooie tent, gezeten op trendy bankstellen met koffie en gebak. Ondertussen gezellig keuvelen met bekenden en onbekenden.
Al enige weken deelden Dick, Dinand en ik informatie en afspraken met elkaar over: niet volle bak rijden, gezelligheidsritje, we blijven bij elkaar, et cetera. Komt nooit wat van terecht. En zo nu óók!
Uiteraard waren we s ochtends op tijd vertrokken want we gaan uit principe bijna altijd: “op fietse noar de cross”. Dat betekende voor Dick en zijn fietsmaat Jack dat ze in Norg er al 47 km op hadden zitten. Voor Dinand en mij iets minder kilometers.
Toen we stonden opgesteld in de enorme rij fietsers had ik het al snel bekeken. Samen rijden zou niets worden met een peloton van zeker 900 fietsers achter ons. Ik ben direct meegegaan in de snelste stroom (40 km p/u) en vond dat eigenlijk ook wel leuk. Compleet met miltsteken dus het ging écht hard! Verder had het de voorafgaande week flink geregend dus het parcours was op bepaalde stukken zeer slecht begaanbaar. Loodzwaar en uiteindelijk slopend!
Na verloop van tijd en kilometers zag ik Dick niet ver achter mij rijden. Bij de eerste verversingspost besloten om op hem te wachten. Wel zo gezellig en leuk om te checken hoe hij ervoor stond. Helaas geen Dick gezien dus maar doorgereden. En ineens reed hij voor mij. Rara hoe kan dat Dick??
Op een bepaald moment zat ik weer alleen te klûnen in de modder. En het gebrek aan ATB-kilometers begon mij flink op te breken. De snelle start zal ook wel hebben meegespeeld. De laatste en zwaarste lus was eigenlijk niet leuk meer. Ik was gesloopt. Doorzetten en uitrijden wat het credo voor dat moment. De gebedjes aan Moeder Theresa hebben me er doorheen gesleept. Van ons groepje van 7 deelnemers slechts 2 die de cyclo compleet hebben voltooid.
Na afloop VIP verzorging maar daar hadden we als gesloopte mannen niet veel oog meer voor. En we moesten ook nog op de fiets terug natuurlijk!
Wat mij betreft volgend jaar wéér! Al dan niet als VIP. Maar dan wel met een beetje ATB voorbereiding.
René Heirman
