Elfstedentocht 2010
Maandag 24 mei 2010, 2e Pinksterdag was voor Joop Kruize een dag om naar uit naar uit te zien. Joop zou voor de 30e keer de Friese Elfstedentocht fietsen. Ik heb een paar keer aan hem gedacht onderweg.
’s Ochtendsvroeg om 05.30 uur stond Rene al klaar met z’n Scott en z’n sporttasje met proviand voor de tocht der tochten, tenminste zo wordt de 11-stedentocht genoemd onder de schaatsers. We hadden om 05.45 uur afgesproken bij Ronald en Kea en daar waren Björn Vonk, Harry Rijkens en Bert Silius inmiddels al aanwezig.
Na een kopje koffie vertrokken we richting Bolsward, in de stromende regen, maar het zou goed komen, aldus Ronald. Hij had de buienradar nog even bestudeerd en had er alle vertrouwen in. En ja hoor, eenmaal de Gronings-Friese provinciegrens gepasseerd brak de lucht open en kwam er een waterig zonnetje door. De hele dag hebben we zon gehad en was het prima fietsweer.
In Bolsward sloot Hans Meijer uit Leeuwarden, een collega van Rene Heirman, zich bij ons aan. Ik had direct wel door dat hij tot de categorie ‘klasbakken’ behoorde en dat bleek later ook wel toe hij zich op kop nestelde. Het zou heel erg hard gaan, een soort Noorderrondritten maar dan 240 kilometer.
Om 08.00 uur was het zover; we konden, de stad uitgeleide doen samen met de plaatselijke fanfare. Het was voor Harry en Bert de eerste keer 11-stedentocht. Vooral Bert heeft onderweg genoten van de geweldige sfeer, de duizenden mensen langs de route om iedereen aan te moedigen, de pretband en vooral de gezelligheid.
Bert en Harry, zelf altijd tot in de puntjes goed verzorgd qua kleding en vervoersmiddel keken hun ogen uit hoe deelnemers waren uitgedost en op welk oud barrel ze de tocht zouden moesten volbrengen. We hebben menig karretje gezien ouder dan het bestaan van onze club. Er is dus nog veel klandizie voor Björn was de conclusie!
En dan onderweg; alsof het een woensdagavondtraining betrof gingen we fullspeed op pad. Eerst naar Harlingen, via Franeker en Holwerd naar Dokkum. Geen centje pijn met een behoorlijke bries in de rug. De teller gaf regelmatig ruim boven de veertig aan. Vanuit Dokkum moest het tegen de wind in naar Leeuwarden. Ook hier werd het tempo strak gehouden daar waar mogelijk. Eenmaal in Leeuwarden aangekomen brak ik een spaak, een behoorlijke slag in m’n voorwiel was het gevolg. Het wiel sleet dusdanig aan dat doorrijden geen optie was. Gelukkig waren we vlak bij de huis van Hans Meijer en kon er een ander wiel worden gestoken. Hans had ook nog een heerlijke pasta voor ons klaar staan en na deze te hebben verorberd konden we onze tocht weer vervolgen.
Vanuit Leeuwarden via naar Bolsward, Sneek, IJlst, Sloten, waar ook nog eens mijn schoenplaat brak, naar Stavoren. M’n voet schoot steeds vaker uit m’n pedaal en ik moest de snelle mannen te laten gaan. Kea en Ronald hadden al iets eerder besloten om samen verder te gaan.
Onderweg naar Stavoren eerst nog even de ‘beklimming’ bij Oudemirdum. Eenmaal in Stavoren aangekomen zie je het IJsselmeer al liggen en weet je dat je de komende 30 kilometer tegen de wind in moet. Elke keer weer heb je daar wind tegen, elke keer weer. Na Stavoren krijg je Hindelopen en Workum en weet je dat de laatste 11 kilometer een soort triomftocht zal worden.
Na 8 uur en een kwartier fietsen en stempelen kwamen we elkaar weer tegen op het plein 1455 in Bolsward. Ik was een dikke tien minuten later binnen. Een pilsje, een 11-stedenkruisje en eeuwige roem was onze verdienste.
Joop hebben we niet meer gezien. Hij had de eer om in groep 1 te starten, wij hadden startnummer groep 22 en mochten 3 uur later starten. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat Joop z’n 30 kruisje heeft gehaald. Joop proficiat, maar er is nog een uitdaging; er waren tijdens de 11-stedentocht editie 2010 2 deelnemers die hun 50e kruisje hebben behaald. Ik wens je veel succes!
Eddy Schreijer