Tilff – Bastogne – Tilff 27 mei 2012

Wat een week! Op maandag 21 mei volle bak de tijdrit in Oostwold gefietst, de woensdag erop de door Paul zo mooi beschreven, door “gruwelijk noodweer” verregende, trainingstocht en donderdag wakker worden met een pijnlijke linkerknie. Grretverrrdrrrie want zondag staat Tilff-Bastogne-Tilff op het programma en we waren van plan om nu eens de volledige afstand (242 km) te gaan doen. Lopen gaat moeilijk, laat staan traplopen. Zucht….. zal wel overbelast zijn, zit tegenwoordig nogal wat uurtjes op de racefiets. Ik besluit het even aan te zien. De volgende dag is het wel wat beter, maar ik weet welke inspanningen TBT zal eisen dus sein met tegenzin Rene in, ’t wordt m niet morgen, rust houden, jammer.

’s Avonds nog even bij Ronald geweest, die vakkundig een irritant gekraak uit mijn fiets heeft gehaald. Ik fiets op een licht verzet rustig terug en merk dat de pijn bijna weg is. Dat gaat de goede kant op. De volgende dag helemaal geen pijn meer, kan de knie weer maximaal belasten dus tot verbazing van de mannen ‘huh, bij Jomanda geweest of zo?’ ga ik wel mee. Rene opgehaald en na wat omzwervingen in Duitsland (de TomTom moest nooodig ge-update worden) aangekomen in het hotel in Luik. In de loop van de avond verschenen daar eveneens Robert de Jong, Bart en Kea en Harry en vriendin Harma. ’s Avonds even gezellig gegeten in een bloedheet italiaans restaurant en op tijd maffen want de wekker zal gaan om 5:30 uur. Bart en Kea kondigen aan dat ze om 6 uur op de fiets willen zitten, dat is ons even te vroeg. Uiteindelijk vertrekken Rene, Robert en ik tegen kwart over ’s ochtends vanaf de start bij de country hall in Angleur. Robert gaat gretig van start en gaat de eerste hellingen met een redelijk hoog tempo beklimmen. Met z’n 3en rijden we kop-over-kop. Na 25 km komt de eerste echte berg, dit is eigenlijk de zwaarste klim van TBT: de cote de Chambralles. Deze klim van iets meer dan 1,5 km heeft een gemiddeld stijgings% van 9,5% en een max van 20% en gaat zig-zag omhoog. Omdat ie zo vroeg in het parcours ligt hij des te zwaarder. De Redoute heeft de naam loodzwaar te zijn, is ie natuurlijk ook, maar de col van de dag is voor mij de Chambralles.

We rijden door, nog ruim 200 km te gaan. Robert blijft gretig de hellingen met een hoog tempo aanvallen. Ik denk of hij is veel fitter dan ik dacht, of hij komt de man met de hamer nog wel tegen. Bij Bastogne liet Robert merken dat het best hard ging en hij last kreeg van krampverschijnselen ‘maar dat fiets ik er wel weer uit’. Rene en ik hebben op de resterende beklimmingen boven telkens gewacht en vervolgens met z’n 3en mooi doorgereden. De omgeving en het weer zijn schitterend, wat een mooi parcours, wat een rust. Onderweg nog even gepauzeerd en koffie gedronken in een rustig dorpscafeetje. De verzorging onderweg was overigens perfect, deze was op 5 plaatsen aanwezig en dusdanig prima, dat je zelf eigenlijk niets aan proviand hoefde mee te nemen. Dat het toch slopend was, bleek later, toen Rene’s rug ging opspelen en dus niet meer maximaal kracht kon zetten. De laatste verzorgingspost was voor de Redoute. Ik was benieuwd hoe de Redoute mij dit jaar zou bevallen, de vorige 2 keer dat ik m deed was met het lichtste verzet op de triple, nu moet ik het doen met op z’n lichtst 39 x 28. Het gaat prima, op de super steile stukken even uit het zadel en geduldig links-rechts rammen op die pedalen. Aah, heerlijke klim.

De op 1 na laatste echte klim van de dag is de cote de Hornay. Deze werd door Robert verbasterd tot cote d’Horny en voor hem dus extra inspiratiegevend. Ineens zien Rene en ik hem demarreren. ‘Rustig uitfietsen vanaf nu hoor’ zegt Rene en kalm zien we Robert een gestage voorsprong opbouwen. Maar omdat we toch haantjes zijn, hebben we het gat later maar weer dichtgereden. Beneden in het dorpje Tilff is de rode ‘officiële’ finish, maar schijn bedriegt want van daar naar het startpunt is de (1 van de) langste beklimmingen van de dag, nog 5,5 km klimmen. Weer schiet Robert er vandoor en rijden we later het gat weer dicht. Uiteindelijk boven heerlijk een biertje gedronken en een vette hap gegeten (daar waren we wel aan toe na al die zoetigheid die je onderweg krijgt, goed voor de snelle energievoorziening maar yagh wat gaat het na 200 km tegenstaan). Heerlijk met deze 2 mannen gereden die dag, met een gemiddelde van 28,5 km/u. Voor de liefhebbers het kaartje van de rit: http://connect.garmin.com/activity/182846089

Ard Prins