Dolomieten Marathon 2017

Zondag 2 juli was het zover.  Na maanden van voorbereiden ging het gebeuren. De Maratona dles dolomites. ’s Morgens vroeg uit de veren. Voor zes uur moesten we al in het startvak in La Villa staan. Ik had de afgelopen dagen al veel fietsers gezien, maar wat ik toen zag. Heb ze niet allemaal geteld, maar op die zondag  zouden het er 9000 moeten zijn.

Om kwart over zes werden wij door een priester gezegend, in het Engels, Duits en Italiaans. Het kon dus niet meer fout gaan. Om half zeven de start van de wedstrijdrijders. Iets voor zeven kwamen wij pas in beweging. Het eerste uur was het haast niet mogelijk om je eigen tempo te pakken. Pas naar een uur, na de eerste berg lukte het mij om mijn eigen tempo te kunnen pakken.

Achtereenvolgens gingen we via Corvara naar de Passo Campolongo, Pordoi, Sella, Gardena en weer terug naar Corvara, eerste lus zat erop. Dit viel mij nog mee maar ik wist dat het zwaarste nog zou komen. Opnieuw over de Passo Campolongo en met een mooie afdaling richting de Passo Giau. Een kuitenbijter, hoorde je bij de andere eerdere beklimmingen nog af en toe een lach, was het lachen hier over. 9,9km klimmen met gemiddeld een stijging van 9,3%. Dit deed mij flink pijn. Gelukkig niet alleen mij, kwam Bart hier tegen. Zag in zijn ogen ook mijn pijn. Na de Passo Giau een schitterende afdaling richting de Passo Falzarego op papier zou deze minder zwaar zijn. Dit heb ik niet zo gevoeld. Hier kwam ik good old Piet tegen. Respect hoe hij fietste. Zat ik op mijn lichtste verzet… Piet had er nog enkele tandjes over. Samen gezellig een stuk opgefietst,  maar uiteindelijk elkaar toch weer uit het oog verloren.

Wat was de top van de Passo Falzarego (gevoeksmatig) mooi. Maar in plaats van afdalen richting La Villa was hier voor mij een pijnlijke verrassing. De klim ging nog verder. Vol wind van voren nog richting de Passo Valparola. Eindelijk! Nu afdalen.  Rest was kicken en genieten. Via La Villa richting de finish in Corvara. Onderweg nog een stukje klimmen met 19% maar dat voelde ik al niet meer. Uiteindelijk na een kleine 7 uur en 14 minute met 138 km en 4230 hoogtemeters de finish gepasseerd.

Mooie tocht, super georganiseerd maar vooral ook een prachtige omgeving. Heb pijn gevoeld,  maar dit was het waard!

Dinand van Laar.