2Daagse Nijverdal zeer geslaagd
3-daagse naar Arnhem – Papendal
Wat een weekend zou dat worden. Fietsen en slapen in hét topsporthotel van Nederland. Omringd door topsporters konden we gebruik maken van dezelfde faciliteiten als de topsporter. Wat een vooruitzicht was dat! Helaas kwam daar het mailtje van onze voorzitter Paul dat het weekend was geannuleerd vanwege te weinige aanmeldingen.
Tja, en nu? Geen 3-daagse? Dan maar een 2-daagse moet Ronald Meijer hebben gedacht. Hij informeerde bij een paar fietsmatties en het idee was geboren om dan maar 2 dagen naar de Wilgenweard in Nijverdal te gaan. Op de fiets heen en op de fiets weer terug. Na kort overleg met de voorzitter werd er nogmaals een uitnodiging verstuurd naar alle leden en er ontstond al snel een leuk groepje van 12 fietsers en Bert Frans in de begeleiding.
Zaterdagochtend stonden Hans, Robert Starke, Pieter, Harald, Bart, Harry Koops, Paul, Robert de Jong, Ard, Ton, Ronald en ondergetekende klaar om richting de Holterberg te fietsen. Het was eigenlijk heerlijk qua temperatuur, zo’n 15 graden bij de start, tot iets boven de 20 gaandeweg de dag.
Alles stond natuurlijk in het teken van de strijd op de Holterberg. Wie zou als eerste boven zijn, wie als tweede, enzovoort, enzovoort. Maar voor dat we dat waren hadden we een prachtige route, door Hans en Ronald samengesteld. Via Eext door de bossen naar Schoonloo en Schoonoord, via Sleen om Emmen heen om in Dalen een kop koffie te gaan drinken. Vervolgens weer door richting Coevorden naar Gramsbergen, waar net de MotoGP van Gramsbergen werd verreden. Wat een motorgeweld en alvast een mooi voorproefje voor de TT in Assen van aankomend weekend. We hebben er even naar staan kijken.
Via Wierden door naar Holten waar we via de bekende Motieweg begonnen aan de beklimming van de Holterberg (hoogte 59,5 mtr maar liefst, volgens Wikipedia).
Ik moest op het eerste stijl stuk al snel bijna iedereen voor mij dulden, maar gelukkig was daar Paul, mijn reddingsboei voor die middag. Samen fietsten we, éénmaal boven, stevig door, waarbij de eerlijkheid gebied te zeggen, dat Paul het meeste kopwerk deed. Langzaam reden we richting Bart, Ton en Robert de Jong. Eenmaal bij hun liet Paul het vieren en ging de rest er met z’n vieren vandoor. In de verte zagen we Robert Starke in een soort van chasse patat. Wat toen gebeurde was koersen in optima forma. Met z’n vieren, in eerste instantie, kop over kop richting Robert Starke, die we tot op zo’n 150 meter naderden. Ik kwam op kop, maar toen mijn benen wat begonnen te verzuren en ik duidelijk maakte dat er overgenomen moest worden gebeurde er niets, ik vroeg nog een keer, maar geen reactie. Er werd dus niet meer overgenomen, wat was er gebeurd. De snelheid ging terug van 40 in het uur naar nog geen 30 in het uur. Ik snapte het niet, was ik nou zo sterk, of was er iets anders aan de hand. Het laatste bleek, wat later duidelijk werd. Ik probeerde mezelf weer in gang te trekken en ging “op het kantje” verder richting Robert. Eenmaal bij Robert Starke aangekomen was het door en fietste ik virtueel op de vierde plek. Virtueel dus. Ronald zagen we nog voor ons fietsen, maar die heeft met een geweldige eindsprint (jaja…..) het gaatje richting Hans Ruiter zomaar dicht gereden. Hoe zou hij dat gedaan hebben……? Ard bleek later als eerste boven, Hans werd een goede nummer 2 en Ronald bleef derde en complementeerde het podium.
En de vijf achtervolgers? Het werd een fotofinish voor de 4e plek,…. Bart, Ton, Eddy, Robert de Jong, Robert Starke? De beelden zijn nog niet vrijgegeven, maar er werd nog lang over nagepraat.
’s Avonds in de Wilgenweard aan de pasta en een glaasje prik. Uiteraard werd het cafeetje in Nijverdal ook nog door een paar man bezocht. Dat hoort er natuurlijk ook bij en vind ik zeker een kwaliteit.
De volgende ochtend vertrokken we, na een goed ontbijt, weer richting Hoogezand. Om 15.00 uur waren we weer thuis en kunnen we concluderen dat we weer een supergeslaagd fietsweekend met Tour75 hebben gehad. Geen ongelukken, prachtige routes, heerlijk tempo en veel gezelligheid en bijna 300 kilometer op de Garmin.
Ronald heeft zich ontpopt tot een geweldige organisator, Hans deed de route, Paul viel hem bij en Bert zorgde voor het vervoer van de tassen en camerawerk. Mannen bedankt! Volgend jaar weer!
Eddy Schreijer
