De dubbele sluitingstocht van Tour ’75 2014

Het was een mooie warme droge week geweest en zo zou het blijven dit weekend. Mooi.

De temperatuur was goed en ’t was wat mistig. De wind zou gunstig worden uit het noordoosten. Negen uur vertrekken. Zoals gebruikelijk “graag een kwartier of zelfs een half uur eerder komen” Geert Huls was de auto aan het beladen en ik vroeg of de fietsen er al in konden. Een gewoonte? Wel even wennen nu met andere begeleiders. Mooi op tijd konden we vertrekken.

Maar miste ik niet een paar? Waar waren de pensionado’s. Woensdag waren ze er ook al niet. Ach ja, dan maar met die jonge honden op pad. Met vele tientallen jaren ervaring en de steun van Piet en Daan zullen de oudste musketiers de strijd niet zo gauw opgeven. Zo koersten we lekker rustig met een kruissnelheid van 37 door het Drentse land, babbelend met wie toevallig naast je reed. Dat was verhelderend, want veel van deze piloten zaten vaak in een andere groep. Al lang lid? Ook jammer dat onze Zweed er niet was met zijn verhalen ut Sweden en baarden worden ook in. Op aanwijs van Piet zijn TomTom ging het door Oosterhesselen en plaatsen waar je nooit komt. Plaatsnamen die je nog nooit eerder hoorde. Is dit ook nog Drenthe?

Tegen 11 uur zaten we al bij Anerveen!! en even later in Gramsbergen bij een mij bekende bierbrouwerij aan de koffie met appelgebak. Er ontstond een discussie of we er zouden blijven – niets vertellen – en morgen gaan we gewoon weer terug.

Maar nee, we moesten nog een eindje en we volgden Piet (of beter zijn Tommy). Even dacht ik dat het nog een extra rondje Teutenburgerwald zou worden.

Alles was Duits, maar na een rondje Itterbeck-Uelsen en wat obstakels bij de grens waar de auto precies tussen paste, waren we weer op eigen bodem. Tegen twee uur reden we door Hulsen en dus was Nijverdal vlak bij. Als toetje had de organisatie de Holterberg, gezamenlijk naar Holten en ieder voor zich terug naar de Noordkant. Halverwege trok ik mijn achterwiel scheef en stopte de fiets even. Ja ’t was bekend. In de afdaling heb ik de club weer ingehaald en bij Holten het wiel nog eens wat vaster gezet. Toen bleek dat er nog een groepje achter me zat die, wat later bleek, was doorgereden naar Holten en verder? Mogelijk zaten ze al aan het gebak bij Bronkhorst. Piet ging terug linksom en wij op zoek naar dat steil stukje dus de zijkant rechtom.

In kleine groepjes kropen we omhoog en vlogen we vervolgens door de heuvels om te proberen wat voorgangers in te lopen. Een eeuwig spel zonder eind. Uiteindelijk werd de hele groep toch weer compleet en zochten we Wilgenwaerd op voor de welverdiende bier en douche.

’s Avonds de benen strekken, om 1200 meter verderop aan de Big Pizza’s te gaan. Het centrum bleek niet zo gezellig, dus direct maar weer terug naar de Wilgenwaerd voor het betere bier ed.

’s Morgens was het weer een rustige start met uitslapen, om 9 uur lunch en om 10 uur vertrekken.

Via Hellendoorn langs de bekende camping? – dacht ik. Van meer zwoegers om me heen, had ik begrepen dat het een vlakke en korte rechte route naar huis zou worden.

Mijn verhalen over de mooie heuvelrug achter de camping en de mogelijkheid om Lemelerberg nog mee te nemen vonden geen enkele luisterend oor. “Nee hoor, vlak naar huis”.

Ik dacht “dan ken je Piet nog niet” en direct na dit gemijmer gingen we links

af via de camping en op naar de eerste helling. En Ja, de Lemeler kwam ook nog Het lag er weer prachtig bij. De club viel weer in stukken tegen deze korte helling. Maar leuk.

Of het door het late vertrek kwam weet ik niet maar Westerbork en de koffie bleek deze dag plotseling heel ver weg. Het kan ook zijn dat het de obstakels waren, de wegomleggingen of de plekken waar de bus niet langs kon of gewoon omdat Piet zijn Tommy wat eigenwijs was met updaten of anders de route even kwijt was.

Even na Ommen was het helemaal sightseeing. Wij langs weg genieten van veel zon en weinig mensen en de auto, die reed links, rechts, maar steeds achter de tunnel.

En dan lag Westerbork op de horizon.

De koffie komt je tegemoet. . . zodra je . . .

Ja, Super. Er lag een leuk sfeertje van feest en oude muziek over het dorp. Iets met veel sporters, runners en bikers.

De rest van de route naar Hoogezand werd vrij gedisciplineerd tegen de wind in en met zo’n 34 op de teller gereden. Na het passeren van de gemeentegrens ging toch weer de vlam in de pan en werden er nog wat sprintgroepjes in stelling gebracht om als eerste langs de tv-mast en over de brug te scheuren.

Al met al een leuk weekendje van Tour’75 met een dubbele sluiting. Met dank aan voorganger Piet en hekkensluiter en chauffeur Geert. Namens de club, we hadden het niet willen missen.